Uyku tutmuyor birkaç gecedir. Aklım Özgecan'da.. Ve tüm Özgecanlarda.. O kadar çoklar ki..Türkiye ortamında o bacak arasındaki çıkıntı olmadan doğmak, hep eksik yaşamak demek ne yazık ki.Küçük yaşlardan itibaren hep beynimize kazımışlar. Kız kısmı onu,bunu,şunu yapamaz.Kır dizini otur! Daha ilkokulda başlar tacizler.Erkek çocuklar biz çığlık kıyamet kaçarken eteklerimizi açmak için kovalarlar.Belki ne yaptıklarının bile farkında değiller. Belki sadece oyundur onlar için ama aslında bu da bir tacizdi. Yolda,toplu taşımada,evde kısacası bulunduğumuz her ortamda hep ezilen,korkudan yol değiştiren,tedirgin olan,istediği yere istediği saatte gidemeyen,istediğini giyemeyen ve ne yazık ki aramızda şanssız olan hemcinslerimiz tecavüze uğrayan,öldürülen,işkence edilen,taciz edilen ve hep bi şekilde sindirilen,hep kadınlar ve güçsüzler. Bu ülkede hayvanlara bile huzur yokken bize nasıl olsun ki?
Bazen kadınların toplumda ve siyasal politikalarda eşit olarak görüldüğü, kabul edildiği bir ülkede doğsaydım keşke diyorum. Daha huzurlu bir ortamda doğacak çocuklarımı yetiştirebilseydim.. Umut var mı şuan? Tabi ki umut hep var. Ama değişen bir şey yok. Daha kaç kere canımız yanacak, sıradaki hangimiz? Sadece şansa kalmış... Erkeklerden korunmak için bile çoğu zaman bir erkeğe sığınmak zorunda bırakılıyoruz. Ne acı..
Yazmak,söylemek,haykırmak istediğim çok şey var içimde heves yok.Milletimizin yetiştirdiği sapık,vicdansız insanların kurban ettiği her can için Allah'tan rahmet dilerim. Allah ailelerine sabır versin.
Melek Özgecan rahat uyu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder